In Memoriam: Een Ode aan– Brian 🐇
Mijn stille leraar met lange oren
De eerste ontmoeting ✨
Dertien jaar geleden kwam jij in mijn leven. Niet toevallig – ik zag je op de site van het asiel en ik wíst het meteen: jij hoorde bij mij. Je was niet de makkelijkste, geen schootdier, geen knuffelkonijn. Maar je had een ziel die sprak. Stil, maar krachtig.
Lessen in stilte 🌿
Als dierentolk ontmoet ik veel dieren. Maar jij, Brian, jij leerde mij luisteren zonder verwachtingen. Aanwezig zijn – gewoon zijn – naast een ander wezen, zonder iets te willen veranderen.
Een eigen pad 🛤️
Je overleefde drie vrouwtjes. Je liep altijd je eigen pad. En ik liet je daarin vrij. Want dat was jouw kracht – en jouw les voor mij. Je at waar je zin in had: verse kruiden, gedroogde bloemen, een stuk pastinaak of een blaadje paardenbloem. Tot aan het eind bleef je jezelf, koppig en zacht tegelijk.
Het afscheid 💔
En toen je achterpootjes het opgaven, wist ik: het is tijd. Ik heb je laten gaan, met alles wat ik ben. En het brak mijn hart. Maar ik deed het voor jou, zoals jij me geleerd hebt: liefde is soms ook loslaten.
Voor altijd verbonden 🕊️
Brian was geen huisdier. Hij was familie, een spiegel, een leraar. Hij was wijsheid in vacht. En ik zal hem voor altijd met me meedragen. In mijn werk, in mijn hart, in de stilte tussen de woorden.
🙏Dankjewel, lieve Brian. Voor jouw leven, jouw lessen, en jouw liefde. Op jouw eigen, unieke manier.❤️